Ассалому алайкум,

Ҳамдиёрони азиз!

Мулоқоти аввалини ман бо шумо – мардуми сарбаланд ва бонангу номуси водии Яғноб дар остонаи ҷашни бузурги миллиамон – бистумин солгарди истиқлолияти давлатӣ баргузор мешавад ва ман мехоҳам, ки пеш аз ҳама ҳар кадоми шуморо ба ифтихори ин рўйдоди муҳимтарини ҳаёти кишварамон табрик гуфта, бароятон сиҳатии комил, рўзгори осуда, иқболи баланд ва барору комёбӣ орзу намоям.

Ман ҳамеша дар орзуи он будам, ки ба ин гўшаи ватани аҷдодии тоҷикон – водии Яғноб омада, бо ҳолу аҳволи посдорандагони таъриху фарҳанг ва ойину суннатҳои суғдиёни қадим аз наздик ошно гардам.

Бинобар ин, бо изҳори хушҳолӣ аз дидори шумо - пиру барнои кушодадилу кушодарўи ин мавзеи афсонавии Тоҷикистон барои пазироии гарматон, ки нишонаи беҳтарини фарҳанги азалӣ ва одоби волои меҳмондориву меҳмоннавозии мардуми соҳибтамаддуни тоҷик мебошад, самимона изҳори сипос мекунам.

Боиси хушҳолӣ ва сарбаландии мост, ки ҳоло дар Тоҷикистон як пораи таърихи зиндаи куҳанбунёди тоҷикон, яъне мардуми яғнобизабон зиндагӣ мекунанд, ки аз ҷониби донишмандон ҳамчун падидаи нодири этникии ҷаҳон шинохта шудааст. Вобаста ба таърихи ин гўшаи диёри аҷдодиамон ҳанўз дар асри панҷуми қабл аз мелод муаррихони машҳури юнонӣ маълумот дода буданд.

Мардуми водии Яғноб имрўз ҳам дар ин диёри кўҳистон чун уқобони сарбаланд ва меросдорони расму суннатҳои аҷдодӣ ошён доранд ва барои ободонии зодбуми худ заҳмати пурсамар мекашанд.

Яғноб, ки дар қаламрави ноҳияи Айнӣ ҷойгир аст, ҳудудан хеле васеъ ва аз ҷиҳати ҷуғрофӣ баландкўҳ мебошад. ҳудуди ноҳия, инчунин водии Яғноб дорои сарватҳои бузурги зеризаминӣ, обҳои мусаффо ва гиёҳҳои шифобахш мебошад.

Мо ният дорем, ки тадриҷан ба корҳои азхудкунӣ ва коркарди онҳо оғоз намоем. Дар навбати аввал ба нақша гирифтаем, ки дар ояндаи наздик дар ҳавзаи дарёҳои Фону Зарафшон як силсила нерўгоҳҳои барқи обии хурду миёна бунёд намоем.

Дар баробари ин, дар ноҳияи Айни, аз ҷумла водии Яғноб барои рушди боғдорӣ ва бунёди корхонаҳои хурди коркарди меваҷот, инчунин тараққӣ додани туризм ва кўҳгардӣ имкониятҳои зиёд мавҷуданд, ки истифодаи оқилонаи онҳо ба хеле беҳтар гардидани вазъи иқтисодиву иҷтимоии мардуми ноҳияи Айнӣ ва сокинони Яғноб ва муҳайё шудани ҷойҳои нави корӣ мусоидат хоҳад кард.

Маълум аст, ки водии Зарафшон, аз ҷумла ноҳияи Айнӣ дорои нерўи кофии кадрӣ буда, намояндагони он ҳоло дар ҳамаи соҳаҳои ҳаёти ҷомеаи Тоҷикистон фаъолияти пурсамар доранд.

Мо умед дорем, ки дар оянда низ дар заминаи рушди соҳаи маориф мутахассисони варзидаву ботаҷриба, бахусус мутахассисони соҳаи саноати кўҳӣ ва геология ба камол расида, барои ободиву пешрафти Ватани маҳбубамон – Тоҷикистон хизмати арзанда мекунанд.

Ҳозирини гиромӣ!

Бояд гуфт, ки яғнобиҳо борҳо ба имтиҳони душвори зиндагӣ рў ба рў гардидаанд. Чунин ҳолат боиси он гардидааст, ки онҳо тадриҷан ба дигар минтақаҳои имрўзаи Тоҷикистон паҳну парешон шаванд.

Яке аз сабабҳои ин раванд дар он аст, ки Яғноб кўҳистони дурдаст буда, аз роҳҳои мошингард ва мактабу беморхона маҳрум буд. Инчунин кам будани заминҳои корам ва набудани ҷойҳои корӣ як қисми мардуми водиро водор намуд, ки меҳани аҷдодиашонро тарк карда, ба таҳдаштҳо рахти сафар банданд.

Яғноб қабл аз муҳоҷирати сокинонаш аз 32 деҳаи ободу зебо иборат буда, қариб 4000 нафар аҳолӣ дошт. Аз ин шумора, тибқи маълумоти барўйхатгирии соли 1970 – ум 3200 нафар ба ноҳияи Зафаробод кўчонида шуд.

Қисми дигари аҳолӣ, пеш аз оғози муҳоҷиркунӣ бо аҳли хонаводаи хеш шаҳри Душанбе ва ноҳияҳои Варзобу ҳисорро ҷойи истиқомат қарор доданд.
Бо мурури замон як теъдод яғнобиҳои таҳдашт бо мақсади фурўзон нигоҳ доштани чароғи аҷдодӣ ба зодгоҳашон баргашта, ба эҳёву ободии деҳоти худ шурўъ карданд.

Ҳамин тавр, ватани аҷдодии суғдиён тадриҷан аз нав обод ва муҳимтар аз ҳама дар кўҳистони Яғноб суннатҳои маҳаллии мардум дуюмбора эҳё гардиданд.
Вале тавре ки ман маълумот дорам, дар айни ҳол дар водии Яғноб вазъи муассисаҳои иҷтимоӣ, аз ҷумла муассисаҳои таълимӣ, бунгоҳҳои тиббӣ ва роҳу нақлиёт беҳбудӣ мехоҳад.

Мактабҳои хурди амалкунанда талаботи маънавии хонандагонро қонеъ карда наметавонанд ва кўдакону наврасони баъзе деҳаҳо аз раванди таълиму тарбия берун мондаанд.

ҳол он, ки насли навраси имрўза ба ғайр аз донишандўзӣ ҳамчунин бояд забонҳои хориҷиро омўзад, бо асосҳои техникаи муосир ва технологияҳои компютерӣ ва иттилотӣ шинос бошад.

Вобаста ба ин, бори дигар таъкид менамоям, ки ҳадафи сиёсати давлат ва ҳукумати кишвар дар соҳаи маориф муҳайё кардани шароити хуби таълиму тарбия ва омода кардани мутахассисони баландихтисос мебошад.

Барои амалӣ гардонидани ин мақсад мо тамоми имкониятҳои мавҷударо истифода карда истодаем ва ин иқдом дар оянда низ вусъат дода мешавад.

Ҳоло, Вазорати маориф, мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Суғд, ноҳияи Айнӣ ва дигар сохтору мақомоти дахлдор вазифадор карда мешаванд, ки бо дарназардошти кам будани шумораи хонандагон дар аксари деҳот ва дур будани масофаи байни деҳаҳои Яғноб дар назди мактаби таҳсилоти умумии рақами 22 – и ҷамоати деҳоти Анзоб мактаб – интернати замонавӣ бо фароҳам овардани тамоми шароити зарурии таълиму тарбия, хобгоҳ ва дигар иморатҳои ёрирасон бунёд намуда, онро дар оғози соли хониши 2012 – 2013 ба истифода супоранд.

Илова бар ин, мақомоти дахлдор вазифадоранд, ки то оғози соли хониши имсола ҷиҳати таъмини мактабҳои амалкунандаи Яғноб бо китобҳои дарсӣ ва дигар асбобу анҷоми хониш тадбирҳои амалӣ андешанд.

Мо бояд ҳама якҷо барои нигоҳ доштани анъанаву суннатҳои мардуми Яғноб ҳамчун арзиши пурқимати фарҳангу тамаддуни бостонии халқамон кўшиш намоем, ба онҳо дар ҳалли мушкилоти мавҷуда ва ташкили зиндагии шоиста, инчунин таълиму тарбияи насли наврас, ки посдорандагони арзишҳои нодири миллиамон мебошанд, кўмак расонем.

Итминони комил дорам, ки дар навбати худ ҳар як фарди бонангу номус, ватандўсту худогоҳ ва фарҳангпарвари водии Яғноб чун гузаштагони сарбаланди худ барои амалӣ шудани ҳадафҳои бунёдкориву созандагии давлату ҳукумати кишвар ва истиқболи сазовори ҷашни мубораку муқаддаси 20 – солагии истиқлолияти давлатии кишвари азизамон саҳми арзанда мегузорад.

Дар охир бори дигар ҳамаи шуморо ба ифтихори ин ҷашни бошукўҳи миллиамон табрик намуда, бароятон рўзгори ободу осуда, бахту саодат ва барори кор орзумандам.

Ҳамеша шоду пирўз ва мисли қуллаҳои сарбафалаккашидаи кўҳистони тоҷик сарбаланд бошед!

Ташаккур!